ACTUALIZACIÓN
DAS RECOMENDACIÓNS DE VACINACIÓN FRONTE AO PNEUMOCOCO
O
pneumococo
(Streptococcus
pneumoniae)
é unha bacteria que posúe unha cápsula polisacárida que confire a
súa virulencia e define o serotipo, existindo máis de 90 serotipos
que varían en función da xeografía [1].
Habitualmente coloniza a farinxe de forma asintomática, pero pode
producir unha ampla variedade de patoloxías. Entre as máis graves
atopamos a pneumonía, a meninxite ou a sepse [2].
A
vacinación antipneumocócica diminúe a morbimortalidade e contribúe
a reducir o uso de antibióticos e as súas resistencias [2],
[3].
Por isto, ao longo dos anos fóronse incluíndo novas vacinas en
Galicia que melloraron a protección da poboación:
No
ano 2000 iniciouse a vacinación para todas as persoas de 65 anos e
para determinados grupos de risco coa vacina de polisacáridos de 23
serotipos (VNP23).
No
2011 incluíuse a vacina conxugada de 13 serotipos (VNC13) a menores
nados no 2010. Posteriormente, trala súa autorización en adultos,
incluíronse pacientes de risco.
No
2017 estendeuse a indicación da vacina VNC13 para todas as persoas
ao cumprir 65 anos (nadas dende o 1 de xaneiro do 1952)
completándose coa vacinación con VNP23 aos 66 anos de idade (pauta
secuencial).
En
setembro de 2020 ampliouse a vacinación con VNC13 a persoas
institucionalizadas de 65 ou máis anos.
Recentemente
véñense de aprobar dúas novas vacinas conxugadas VNC15
(Vaxneuvance®)
e VNC20 (Apexxnar®)
con 15 e 20 serotipos respectivamente. Algúns destes novos serotipos
teñen especial relevancia epidemiolóxica [3].
Ademais, estas vacinas ofrecen unha inmunidade superior e de maior
duración en comparación coas vacinas de polisacáridos. Así mesmo,
inducen memoria inmunolóxica e inmunidade local a nivel das mucosas,
polo que diminúe a colonización nasofarínxea reducindo a súa
transmisión [4].
Por
todo isto, a partir do 12 de xuño o Programa
Galego de Vacinación
actualiza a súa instrución
de vacinación
para persoas de
18 ou máis anos, modificando o seguinte:
Administración
dunha soa dose, excepto en receptores de transplante de proxenitores
hematopoéticos (TPH)
Suspensión
da vacinación con VNP23.
Esta
vacina permite o seu uso de forma concomitante con calquera vacina do
Calendario
ao longo de toda a vida
e debe administrarse vía intramuscular, preferiblemente no
deltoides. Podes consultar unha táboa resumo das indicacións de
vacinación con VNC20 no Apéndice.
INFORMES
2022 DA REDE GALEGA DE VIXILANCIA DE VECTORES (ReGaViVec)
Os
mosquitos e carrachas poden ser vectores de enfermidades se están
infectados e, polo tanto, é relevante coñecer a súa presenza.
Tendo en conta isto, en Galicia creouse ReGaViVec
co obxectivo de coñecer a densidade, distribución espazo-temporal,
grao de infestación e detectar a chegada de novos vectores ao noso
territorio. Recentemente aprobouse o Plan
Nacional de Vectores
e publicáronse tamén os informes
da ReGaViVec do ano 2022.
En
relación aos mosquitos,
identificáronse 8.339 dípteros con potencial interese vectorial en
64 concellos [Apéndice]:
Culícidos:
son os máis frecuentes (6.200 exemplares). Do xénero Aedes
non se detectou o A.
albopictus
(mosquito tigre) nin A.
aegypti,
transmisores de arboviroses (dengue, febre amarela, zika e
chikungunya). Do xénero Anopheles,
non se atoparon mosquitos infectados, polo que existe baixo risco de
ser vector da malaria. Do xénero Culex:
o máis frecuente é o mosquito común ou Culex
pipiens
(59% dos concellos con trampas), principal vector da febre
do Nilo Occidental
que actualmente non está presente en Galicia, pero si no sur de
España.
Phlebotomus:
detección de 2 especies posibles vectores da leishmaniose, tanto en
cans coma en humanos.
Culicoides:
especies con posibles implicacións veterinarias.
Como
cidadáns podemos colaborar nestas tarefas mediante o uso da App
Mosquito
Alert,
que permite notificar picaduras e lugares de cría mediante unha
simple fotografía.
Con
respecto ás carrachas,
realizáronse 169 mostraxes identificando 171 carrachas en 50 delas.
Destaca a Ixodes
ricinus
(maioritaria e transmisora da enfermidade de Lyme, endémica en
Galicia), seguido pola Rhipicephalus
sanguineus
(tranmisora da febre botonosa mediterránea) e a Dermacentor
reticulatus (enfermidades
veterinarias). A colaboración de clínicas veterinarias e centros de
recuperación de fauna silvestre, permitiu tamén a colleita de
carrachas en animais (cans, gatos e fauna silvestre) con predominio
de R.sanguineus
e I.hexagonus
(anaplasmose).
En
relación as carrachas procedentes de persoas, obtivéronse 165
exemplares en 144 pacientes grazas a colaboración de 50 centros de
saúde. A meirande parte das carrachas pertencen a especie I.ricinus
(77%), pero destaca a detección de 3 Hyalomma
marginatum
na provincia de Ourense [Apéndice], posto que aínda que non estaban
infectadas, son posibles vectores da febre
hemorráxica Crimea-Congo.
Se desexas colaborar desde o teu centro só tes que enviar un correo
electrónico a regavivec@sergas.es.
ACTUALIZACIÓN DAS RECOMENDACIÓNS DE VACINACIÓN FRONTE AO PNEUMOCOCO
![]()
INFORMES 2022 DA REDE GALEGA DE VIXILANCIA DE VECTORES (ReGaViVec)
